ben çocukkenene ( mim)



ya beni bu konuda kim mimledi hatırlayamıyorum çok geçti aradan aradım bulamadımda.. kaydetmiştim ancak tamamlayabildim kusura bakma nolur arkadaşım kimsen..

ama mim gerçekten çok zevkliydi.. zevkle tüm soruları cevapladım..

1. Çocukken annem bizi uzak bakkala göndermezdi bende çok gitmek isterdim birgün annemi ikna ettim ve gittim yoğurt almaya :) ama dönmem gereken yolu kaçırdım ve kayboldum.. korkudan kimseyede ben kayboldum diyemedim sonra apartmanın altındaki mağazada çalışan bir amca vardı onu gördüm öyle mutlu oldum ki ve hiçbirşey söylemeden tepki bile vermeden düştüm peşine.. ne de olsa o saatte işe gidecekti nereye gidecekti :) şanslıydımki işe gidiyordu ve ben evin yolunu buldum :) ya başka yere gitseydi :) unutmadan bu olayı anneme yaklaşık bir 6 yıl sonra söyledim yoksa beni göndermezdi valla :)


2. Çocukken diğer çocuklar kadar çocuk olmaktan
yoksundum.(çünkü benim görevlerim vardı, sabah çıkarken açık kalan yatakları toplamak, kendime bakmak gibi ..

gülmeyin ya herkesin annesi ilgilenirdi ama ben kendimle ve kardeşimle ilgilenirdim mesela kardeşim hep öğlenci bende sabahçıydım ben okuldan gelene kadar kardeşim evi darmadağın ederdi ve toplamak hep bana kalırdı :) ya da yemek hazırlamayı hiç beceremezdim hep elimi yakardım ( yemeği kendime hazırlardım tabi yanlış anlaşılmasın annemin yaptığı yemeği ısıtacaktım alt tarafı ama sevmezdim işte yapamazdım )... kendi karnımı bile doyurmak öyle çok görünürdüki gözüme :) ondan şimdikinin aksine hep çok zayıftım ısıtmamak için yemezdim.. ayyy birde ben kapıyı anahtarla açmaktan hep nefret etmişimdir hep annem açsın istemişimdir bak buda hiç çıkmaz aklımdan... :(

3. Çocukken arada sırada kekelerdim 'k' , 's' ve 'ş' harflerinde özellikle sorunlarım vardı bunları bir türlü çıkaramazdım. Ha bir de 't' vardı işte birçok kelimeyi doğru söyleyemezdim dalga geçerdi herkes benimle tekrar tekrar söyletmeye çalışırlardı diye yaralanmış olabilirim. (sonra kızdım ve hiç konuşmamaya karar verdim gerçekten bunu düşünerek yaptım içime kapandığımdan değil ceza vermek için :) çok da zorlanmadım yani ve hemenhemen hiç konuşmadım :) geçenlerde ablamın resimlerini karıştırırken abim askerdeyken ona yazdığı yazdığı bir mektubu gördüm orada hiç konuşmadığımdan bahsediyorlardı ve endişeleniyorlardı hahaha sizmisiniz benle dalga geçen, beni kızdıran :).. acaba gene sussam mı ? :)


4. Çocukken tiyatro sanatçısı
olmayı hayal ederdim. (olması gerektiğinin aksine ben çok güzel bir kadından etkilenip onun gibi güzel olmayı istemedim ama tiyatroyu sevmeme sebep Şener Şen ve Ali Poyrazoğlu'ydu :) özellikle Şener Şen'e bayılırdım.


5. Çocukken babamın eve gelmemesini isterdim.


6. Evimizde asla yeterli
huzurumuz olmadı.

7. Çocukken daha fazla abimle zaman geçirmeye ihtiyaç duyardım.( tam bir abim hayranıydım ve ozamanlar tek sevdiğim insan oydu.. annemi bile o kadar sevmezdim :) canımdı ya... 8. Bir daha asla abimi göremeyeceğim için üzgünüm.

9. Yıllar boyunca tarihin her ayrıntısını hep çok merak ettim. (manyak denilecek derecede tarihe ilgi duyarım. tatil bitipde okula başlarken kitaplar alınırdıya ben hemen tarih kitabını okur bitirirdim :)

10. Üniversiteyi iki defa kazanıp çalışacağım diye gitmediğimden dolayı yaşadığım kaybımdan dolayı hep kendimi suçladım. ( çünkü başka bir suçlu yoktu tamam hayat şartları bilmem ne vardı ama çalışıcam diye inat etmeyip okuyacağım diye inat etseydim yapabilirdim. şu an hala didiniyorum okul bitircem diye :) herşey gençlikteymiş miiirim bu yaştan sonra ders çalışılmıyooo :)

bu mim çok sevgili arkadaşlarım kelebeğin ömrü, mantıklı deli , sabun köpüğüne gönderilmiştir.. :) cevap bekliyorummmmmm

Not : bu arada eklediğim bu tatlı kız resmi aynı bana, çocukluğuma benziyo özellikle yanakları ve saçları :) valla bak inanmazsanız kelebeğime sorun benziyo dimi kıs... bende böyle tatlıydım :P

2 Comments:

  1. Curly said...
    Evet canım kesinmlikle sana benziyo bu şirin kız :))
    Kelebeğin Ömrü said...
    şincik yazıyorummm

Post a Comment



Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa